"Beterin beteri vardır" düsturunca akıllarda bulundurulması gerektiğini düşündüğüm ve bu nedenle kayıt altına alınmasının gerekli olduğuna inandığım gerçek bir hikayeyi anlatayım sizlere.
Günlerden bir gün bu gazlı, aşklı, şevkli ve bir o kadar da sazan bu arkadaşımız itfaiye haftasının kutlandığı gün okula gitme gafletinde bulunur. Daha ilkokul birinci sınıftadır, öğretmeninin gözdesi, sınıfının parlayan yıldızıdır. İtfaiye haftasının pazartesisine denk gelen o gün, her önemli(!) gün ve haftalarda yapılan, sabah tüm okulun önünde genelde 4 ve 5. sınıflar tarafından gerçekleştirilen alışageldik günün anlam ve önemine dair konuşmaların yapıldığı törenlerden biri yapılmaktadır. O zamanlar teknoloji Mehmet Akif Ersoy İlkokulu'nu teğet geçtiğinden hoparlör imkanına kavuşamamıştır okulumuz; ki hikayemiz, okul etrafındaki sakinler ve eşrafın birazdan kopacak şamata ve cümbüşü kaçırmaları açısından biraz da üzücü bir hikayedir. İtfaiye haftasıyla ilgili tören yapıldığını farkeden Nilgün öğretmen, kendi sınıfı olan 1. sınıf öğrencilerinin yanına giderek geçen haftalarda öğrettiği şimdi bile devamını hatırlayamadığım ve google'ın bile yardım edemediği "İtfaiye geliyor dan dan dan/ Çekilin yoldan dan dan dan..." şeklinde devam eden şarkıyı kimlerin hala hatırladığını sorar. Bu soruya sözkonusu sazanımızdan daha hızlı yanıt verebilecek bir kişi daha yoktur yeryüzünde, öğretmeninin gözüne girme aşkıyla şarkıyı ezbere bildiğini ve evet isterse merdivenlerden yukarı çıkarak söyleyebileceğini belirtir. Her şey çok hızlı gelişir, sazanımız yukarı yollanır, ismi anons edilir, şarkıyı söylemek üzere tüm okulun karşısına çıkar ve şarkısına başlar:
"İtfaiye geliyor dan dan dan
Çekilin yoldan dan dan dan...
...
İtfaiye geliyor dan dan dan
Çekilin yoldan dan dan dan...
dan dan dan...
dan dan...
daaaaan..."
Devamını getiremez bir türlü ve çıktığı kadar hızlı bir şekilde iner merdivenlerden...
O gün orda itfaiyecelerini aptal şarkısını söyleyememektense tüm okulun önünde dönemin popüler şarkısı Yonca Evcimik'ten "Bandıra bandıra ye beni!"yi söylemeye çıkmış olsam daha az utanırdım sanırım.
3 yorum:
benim anasınıfını okuduğum okulda annem öğretmendi. karnelerin dağıtıldığı gün, beyaz tayt-tshirt takımımla bütüün okulun önünde 'bandıra bandıra'yı değil ama 'aboneyim abone, biletleri cebimde, ballı lokma tatlısı aman hadi hayırlısı'nı muhteşem danslarım eşliğinde söylemiştim. yaş 6.
benzer travmalar benzer insanlar yaratıyor, kesin!
Beterin beteri varmış harbiden de... :))
Bu şarkıyı benim de hala görüştüğüm bir ilkokul arkadaşım (erkektir bir de kendisi) dansları figürleriyle hemen her gün sınıfın önünde söylemek zorunda bırakılırdı sadist öğretmenimiz yüzünden, işin garip tarafı kıskanırdım ben kendisini, nasıl bir ilgi manyağıysam artık...
ahaha diyecek bişey bulamadım, yazık :)
Yorum Gönder