Ocak 06, 2010

Curiosity of an Envious Mind

Gezdim gördüm temalı yazılar yazmam lazım artık burda, ocak ayında olabilecek en güneşli İstanbul gününde ofiste tıkılmışlığın sanrılarını değil.


Son günlerde o kadar kıskanç bir insan oldum ki anlatamam. (jealous değil, envy anlamında :) ) Ben böyle değildim eskiden, neler gördüm neler de böyle olmamıştım hiç. Nazar memba-ı oldum çıktım son zamanlarda. Belki hayal kurmayı bıraktığımdan, belki de büyüdüğümden (olgunlaşmak değil; yaşlanmak) biraz. İlgi manyağı da olduğum anlar olmuyor değil, çabuk küstürüyorum ama heralde insanları. Mutluluklarım da anlık. İşin kötü tarafı yazacak bir şey bulamıyorum. Hayatımın bir attraksiyonu kalmadı. Yeterli sebatı gösterirsem bir şeyler çıkar mı ortaya? Yoksa sırf yazacak bir şeyler çıksın diye saçma sapan maceralar peşinde mi koşmalıyım?

3 yorum:

Adsız dedi ki...

yaw çok sıkıldıysan gezdirelim seni biraz:)

üstteki yorumun kime ait oldugunu biliyorum dedi ki...

şimdi, attractiona gitmiş kafan sanırım onurcum atraksiyonda tek t var.Ben derimki herhangi bişey peşinde koşmak zorunda değilsin, duruşunu koru derim

herşey boş dedi ki...

merhabalar, hayatın güzelliklerini ayrıntılarda aramanızı tavsiye ederim. sağlıcakla kalın.