Kaygusuz Abdal

Bir kaç gündür karga bokunu yemeden uyanıyorum, afyonumun patlaması biraz zaman alıyor olsa da işi gücü olmayan biri için erkenden kalkmak değişik bir tecrübe...

Niye böyle başladım, çünkü uyuz oluyorum bu iki deyişe: "karga bokunu yemeden" ve "afyonu patlamak" Hayır efendim, deyişlerin kendisine değil, bunları kullanmayışıma uyuz oluyorum, ne zaman birinin ağzından bu iki ifadeden birini duysam kendimi yiyorum. Kendime not: biri karga bokunu yemeden uyanmışsa bunu dile getir, afyonu patlamayanın da bunu yüzüne vur!

Entellektüel kaygıları olan biri gibi göründüğüm zamanlar elbette olmuştur; fakat açıkça söylüyorum ki ben, bizzat, şahsen, kendim kaygusuz abdalın tekiyim. Bana zararı dokunmayan hiç bir şeyden tedirgin olmuyorum, esasında tedirgin olmayışımdan tedirgin oluyorum. Bu duyarsızlığım başıma bir gün sağlam bir çorap örecek ya, ne zaman?